Higrometr Daniela (gablota 8.A)

Higrometr Daniela zbudowany jest z dwóch kulistych zbiorniczków  szklanych. Wewnątrz jednego ze zbiorników umieszczony jest termometr a na jego powierzchni warstwa metalu (najczęściej warstwa złota). Wewnątrz zbiornika znajduje się eter. Drugi zbiorniczek jest pokryty warstwą muślinu. Warstwa muślinu zostaje zwilżona niewielką ilością eteru. Eter parując powoduje obniżenie temperatury tego zbiorniczka oraz ciśnienia zawartej w nim pary. Eter zawarty w drugim zbiorniku intensywnie paruje a temperatura tego zbiorniczka ulega obniżeniu. Gdy temperatura zbiorniczka będzie równa temperaturze w której para wodna zawarta w powietrzu otaczającym zbiorniczek osiągnie stan nasycenia na metalicznym pasku pojawi się rosa. Notując tę temperaturę oraz temperaturę otoczenia wyznaczoną za pomocą termometru umieszczonego na statywie można wyznaczyć wilgotność powietrza.
W nowszych rozwiązaniach do chłodzenia wykorzystywano mieszaninę wody z lodem lub suchy lód (zestalony dwutlenek węgla). Obecnie zwierciadło metaliczne chłodzone jest za pomocą modułu Peltiera.
Opisany w Physikalische Apparate und Chemiach Gerate, Meiser & Metrig Werstatten Prazisonensmechtechnik, str. 2218,  Dresden 1903

John Frederic Daniell (ur. 1790, zm. 1845) – angielski chemik, fizyk. W 1820 roku skonstruował higrometr a 1836 roku ogniwo nazywane odpowiednio higrometrem i ogniwem Daniella.