Narodowa Agencja Wymiany Akademickiej (NAWA) ogłosiła tegoroczne wyniki programu stypendialnego im. Mieczysława Bekkera. W gronie laureatów znalazło się troje naukowców z Politechniki Wrocławskiej, którzy będą realizować projekty naukowe i staże podoktorskie na uczelniach w Szwajcarii, Francji oraz Wielkiej Brytanii.
Do udziału w tegorocznej edycji zgłosiło się 355 kandydatów z całej Polski. Spośród nich wyłoniono 77 stypendystów, którzy swoje projekty zamierzają realizować w 18 krajach. Finansowanie pobytu naukowego w renomowanym ośrodku zagranicznym otrzymało troje naszych naukowców: dr inż. Paulina Peksa (Wydział Podstawowych Problemów Techniki), dr inż. Konrad Gruber (Wydział Mechaniczny) oraz dr inż. Justyna Rogacka (Wydział Chemiczny).
Program im. Mieczysława Bekkera wspiera międzynarodową mobilność doktorantów, naukowców i nauczycieli akademickich w dążeniu do doskonałości naukowej przez umożliwienie im rozwoju naukowego w zagranicznych ośrodkach badawczych oraz akademickich na całym świecie.
Jednostkami goszczącymi mogą być ośrodki naukowe lub akademickie na całym świecie. W czasie pobytów – trwających od 3 do 24 miesięcy – stypendyści będą mogli wspólnie z zagranicznymi uczonymi realizować projekty naukowe lub staże podoktorskie oraz rozwijać międzynarodową współpracę.
Dr inż. Paulina Peksa (Wydział Podstawowych Problemów Techniki)
Wyjedzie do Narodowego Laboratorium Wysokich Pól Magnetycznych w Tuluzie (Le Laboratoire National des Champs Magnétiques Intenses – LNCMI). Od października będzie tam realizowała projekt „Nowe niskowymiarowe struktury perowskitowe jako emitery światła białego” pod opieką prof. Pauliny Płochockiej-Maude.
Generowanie białego szerokopasmowego światła z czerwono-zielono-niebieskich emiterów jest głównym wyzwaniem dla fizyków zajmujących się spektroskopią optyczną. Włączenie dużych cząsteczek organicznych do szkieletu perowskitów 3D zapewnia nowe właściwości, w szczególności wysoką wydajność kwantową fotoluminescencji i szerokopasmową emisję. Te właściwości sprawiają, że owe struktury są idealne do zastosowań emitujących białe światło. Ostatnie badania wskazują, że emisja jest spowodowana zniekształceniem szkieletu organicznego, co sprzyja generowaniu STE (samopułapkowanie ekscytonu). Jednak właściwości tych ekscytonów pozostają tajemnicą.
– Moim celem będzie uzyskanie odpowiedzi na pytania związane z właściwościami fizycznymi tych struktur, w szczególności określenie charakteru emisji oraz energii wiązania i masy efektywnej ekscytonu – wyjaśnia dr Paulina Peksa.
Laboratorium w Tuluzie specjalizuje się w wytwarzaniu impulsowych pól magnetycznych o wartości do 200T. To jedyny ośrodek w Europie, w którym znajduje się infrastruktura pozwalająca na pomiary w tak wysokich polach magnetycznych, a tym samym umożliwiająca obserwację zjawisk ekscytonowych oraz jednoznaczne określenie energii wiązania ekscytonu w badanych materiałach.
Podczas pobytu we Francji badaczka z W11 u przeprowadzi badania spektroskopii optycznej w wysokich polach magnetycznych nowych materiałów o strukturze podobnej do perowskitu jako emiterów światła białego. – Zależy mi na zrozumieniu natury emisji tych materiałów, dlatego szczególnie istotna dla mnie jest praca z osobami, które są ekspertami w dziedzinie badania półprzewodników w wysokich polach magnetycznych – mówi dr Paulina Peksa. – Mam nadzieje, że wspólnie uzyskamy takie wyniki, które pomogą znaleźć nowe zastosowania struktur podobnych do perowskitu i odpowiedzą na szereg fundamentalnych pytań.
W swojej pracy badawczej na PWr dr Paulina Peksa skupia się głównie na poznaniu właściwości fizyko-chemicznych struktur metalo-organicznych z rodziny mrówczanów. Opisała i wyznaczała przejścia fazowe, skupiając się na właściwościach kalorymetrycznych i dielektrycznych. – Chwilowo jednak bardzo trudno mi się oderwać od tematyki związanej z moim projektem i zgłębianie wiedzy o tych interesujących strukturach stało się moim głównym zainteresowaniem naukowym – wyjaśnia dr Peksa.