Poznaliśmy nazwiska osób, które od 1 października rozpoczną swoją przygodę z elitarną Academią Iuvenum (AI). W gronie wybrańców są reprezentanci wszystkich dwunastu dyscyplin naukowych prowadzonych na PWr.
Elitarna, interdyscyplinarna i twórcza
W pierwszym składzie Academii Iuvenum znalazło się 24 młodych naukowców, którzy nie ukończyli 35 lat i są niedługo po doktoracie (co najmniej rok). Wszyscy zostali wyłonieni na podstawie oceny swojego dotychczasowego dorobku i planu naukowego na najbliższe lata. Gremium ma liczyć docelowo 48 osób. Co roku wybieranych będzie kolejnych 24 nowych reprezentantów, na kadencję trwającą 2 lata akademickie.
– Chciałbym, żeby Akademia była też swego rodzaju głosem adiunktów na uczelni. Zależy mi na tym, aby młodzi doktorzy mieli swoją reprezentację na PWr i mogli opiniować pewne kwestie, zgłaszać swoje uwagi, mieć realny wpływ na teraźniejszość i przyszłość uczelni – mówi prof. Arkadiusz Wójs, rektor Politechniki Wrocławskiej.
Dzięki AI uczelnia chce wykształcić świetnych liderów na przyszłość, ale też uczynić pracę na PWr atrakcyjniejszą, a co za tym idzie – przekonać młodych naukowców do kontynuowania kariery zawodowej właśnie na Politechnice. Dlatego wszyscy członkowie Akademii mogą liczyć na szereg korzyści, które mają im ułatwić skupienie się na pracy naukowej. Uzyskają dodatkowe 50% pensji adiunkta i pensum dydaktyczne będą mieli zredukowane do poziomu 120 godzin. Ponadto zostaną oni objęci programem specjalistycznych szkoleń oraz warsztatów z różnych zagadnień - m.in. skutecznego pozyskiwania grantów, wystąpień publicznych, kontaktów z mediami czy sztuką argumentowania.
Kim są pierwsi członkowie AI?
To 24 osoby z 12 wydziałów PWr. Są reprezentantami wszystkich dyscyplin naukowych prowadzonych na naszej uczelni. Poznajmy bliżej reptrezentantów WPPT:
INŻYNIERIA BIOMEDYCZNA
Dr inż. Agnieszka Uryga
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Inżynierii Biomedycznej
W swoich dotychczasowych badaniach dr Agnieszka Uryga zajmowała się zastosowaniem nowatorskiego sposobu estymacji zmian objętości krwi mózgowej. Dzięki stworzonemu przez nią modelowi PFF (model proksymalny pulsacyjnego przepływu krwi w kierunku dalszych pięter układu naczyniowego mózgowia) mogła przeanalizować parametry hermodynamiczne. Rozwiązanie to pozwala scharakteryzować mózgowe tętnicze łożysko naczyniowe bez konieczności stosowania metod obrazowych. W przyszłości model ma pomóc ocenić stopień zaawansowania zmian struktury naczyń mózgowych, występującej w chorobie miażdżycowej czy otyłości.
W najbliższym czasie dr Agnieszka Uryga planuje skupić się na trzech kolejnych zadaniach. Najpierw będzie analizować mikroprzemieszczeń błony bębenkowej z wykorzystaniem algorytmu video motio magnification (VNM), by zidentyfikować narost ciśnienia wewnątrzczaszkowego u pacjentów z urazowym uszkodzeniem mózgu. Chce także ocenić aktywności autonomicznego układu nerwowego i autoregulacji mózgowej podczas destrukcji mózgu w krwotoku podpajęczynówkowym oraz stan autoregulacji mózgowej u osób zakażonych SARS-CoV-2 z ostrą niewydolnością oddechową.
NAUKI FIZYCZNE
Dr Krzysztof Gałkowski
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Fizyki Doświadczalnej
Podstawowym obszarem jego działalności naukowej są badania spektroskopowe materiałów półprzewodnikowych, ze szczególnym uwzględnieniem perowskitów. To grupa minerałów zbudowanych z nieorganicznych związków chemicznych doskonale absorbujących światło, które pozwalają przekształcać energię słoneczną w prąd w ogniwie fotowoltaicznym.
Dr Gałkowski współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi w Polsce i za granicą, m.in. z Uniwersytetem w Cambridge czy Instytutem Maxa Plancka. Planuje rozwijać swoje zainteresowania naukowe, prowadząc badania (zarówno fundamentalne, jak i dotyczące zastosowań) na PWr oraz w ramach ugruntowanych (LNCMI, University of Cambridge) i nowych (firma Saule Technologies we Wrocławiu) form współpracy z innymi ośrodkami.
Zajmuje się popularyzowaniem nauki wśród młodzieży, zarówno polskojęzycznej, jak i anglojęzycznej. Jest pasjonatem-amatorem wszelkich środków transportu. Opracował system obliczania emisji CO2 w trakcie podróży – jego program jest obecnie wykorzystywany na Uniwersytecie w Cambridge.
NAUKI FIZYCZNE
Dr inż. Maciej Pieczarka
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Fizyki Doświadczalnej
Prowadzi eksperymentalne badania nad fundamentalnymi właściwościami kwantowych cieczy świetlnych, złożonych z kondensatów Bosego-Einsteina polarytonów ekscytonowych w optycznych mikrownękach planarnych. Jest to dziedzina fizyki zapoczątkowana zaledwie kilkanaście lat temu.
Jego badania na temat „chlupotania” supercieczy świetlnej w laserze zostały opublikowane w prestiżowym czasopiśmie „Physical Review Letters”. Przez dwa lata pracował w Nonlinear Physics Centre w Autralian National University w Canberze na stażu podoktorskim, w grupie prof. Eleny Ostrovskaya.
W najbliższym czasie planuje rozwijać główny nurt swoich badań, skupiając się na uzyskaniu kondensacji polarytonów ekscytonowych w podwyższonych temperaturach w strukturach na bazie GaAs, czyli materiale najlepiej opanowanym w technologiach epitaksji struktur fotonicznych. Będzie dążyć do uzyskania po raz pierwszy kondensacji w warunkach praktycznych z punktu widzenia potencjalnych zastosowań, czyli w temperaturze pokojowej.
Dr Pieczarka jest także recenzentem w międzynarodowych czasopismach: Physical Review Letters, Nanoscale, Nanoscale Research Letters, Journal of Low Temperature Physics, Acta Physica Polonica A czy Nanostructures and Nano-objects. Należy do australijskiej organizacji The ARC Centre of Excellence in Future Low-Energy Electronics Technologies.